تامین منابع انسانی برای سازمانهای روبه توسعه ، وظیفه ای حیاتی است . به اعتقاد صاحب نظران ، گزینش افراد شایسته و مناسب نه تنها برای موزون کردن توانایی فن آورانه ، خلاقیت و تجربه در سازمان امری اساسی به شمار می آید ، بلکه مساعدترین زمینه را برای رسیدن به بهره وری بالا فراهم می سازد .

توفیق در تامین منابع انسانی ، تنها به این نیست که افراد با کفایت استخدام شوند ، بلکه باید بین افراد و مشاغلی که در آنها گماشته می شوند نیز یک همآهنگی اثر بخش برقرار شود.این مهم بویژه در مورد مشاغل تحقیقاتی صادق است ، زیرا بهره وری کارکنان تا حد زیادی به ترکیب این دو عامل بستگی دارد.